มุตโตทัย อาจาโรวาท ยอดธรรมะพระอริยสงฆ์ (หลวงปู่มั่น, หลวงปู่ฝั้น)

มุตโตทัย 

การกำหนดชื่อพระธรรมเทศนาชุดนี้ของ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ไว้ว่า "มุตโตทัย" นั้น อาศัยคำชมของท่านเจ้าคุณ พระอุบาลีคุณูปมาจารย์ (สิริจันโท จันทร์) เมื่อคราว หลวงปู่มั่น แสดงธรรมว่าด้วย มูลกรรมฐาน ณ พระวิหารหลวง วัดเจดีย์หลวง จังหวัดเชียงใหม่ว่า

"ท่านอาจารย์แสดงธรรมด้วยมุตโตทัย เป็นมุตโตทัย"

จึงได้นำมาใช้เป็นชื่อธรรมเทศนาของท่าน โดย พระอริยคุณาธาร (ปุสฺโส เส็ง)ได้ให้ความหมายไว้ว่า เป็นธรรมเทศนาชี้บอกแนวทางปฏิบัติให้บังเกิดความหลุดพ้น จากกิเลส อาสวะ ซึ่งถ้าจะแปลสั้น ๆ ก็ว่า แดนเกิดแห่งความหลุดพ้น นั่นเอง

บันทึกธรรม โดย พระภิกษุวิริยังค์ (ปัจจุบัน พระธรรมมงคลญาณ หลวงปู่วิริยังค์ สิรินฺธโร วัดธรรมมงคล กรุงเทพฯ) กับ พระภิกษุทองคำ ญาโณภาโส (ภายหลังได้ลาสิกขา แล้วได้กลับมาอุปสมบทใหม่ มีฉายาว่า จารุวณฺโณ) เป็นผู้บันทึกในสมัยที่ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต จำพรรษา ณ เสนาสนะป่าบ้านนามน (ปัจจุบัน วัดป่านาคนิมิตต์) ต.ตองโขบ อ.โคกศรีสุพรรณ จ.สกลนคร และในระยะแรกที่ไปจำพรรษา ณ เสนาสนะป่าบ้านหนองผือ (ปัจจุบัน วัดภูริทัตถิราวาส) ต.นาใน อ.พรรณานิคม จ.สกลนคร

ซึ่งพระอริยคุณาธาร (ปุสฺโส เส็ง) ได้ขออนุญาตพิมพ์เผยแผ่ตั้งแต่สมัยหลวงปู่มั่น ท่านยังดำรงธาตุขันธ์ มีชีวิตอยู่ พร้อมกับเรียบเรียงใหม่ ตัดบางส่วนที่ไม่ควรเผยแผ่ออก และได้ตีพิมพ์อีกครั้ง ในหนังสืออนุสรณ์งานฌาปนกิจศพ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต วันที่ 31 มกราคม พ.ศ. 2493

ขนาดหนังสือ 21x14.5x1